ทั้งแม้ว และ สมคุด เดินเกมส์ลักษณะเดียวกัน คนหนึ่งยุ ส่งเสริม ปล่อยข่าว หวังให้เจ้าสู่กับทหาร อีกคนก็บีบให้ทหารสู่กับเจ้า ด้วยการทิ้งไพ่ไม่รับตำแหน่งใดๆ ถ้าลุงไม่รับก็จะทำให้พรรคและเครือข่ายพัง จะไม่มีนายกฝั่งเขาอีกต่อไป เพราะไม่มีเสนอชื่อใครอีก บีบให้ต้องสู้
ทั้ง 2 มีเป้าประสงค์เดียวกัน “ล้มเจ้า” เหมือนเพิ่งเกิดในเนปาล การเมืองจึงคุกกรุ่น ตามหลักบันได 3 ขั้น ล่อ (ล่อทหารสู่เลือกตั้ง) เร่ง (จัดม๊อบเร่งเลือกตั้ง) ล้ม (ล้มทหารและล้มการปกครอง)
เกมส์หน้ากระดานในยกสุดท้ายนี้ หากมองการเมืองเท่าตามองเห็น ขาดความลึกซึ้ง ก็วิจารณ์กันไป จึงเป็นการ “บีบหัวใจ พิสูจน์ความจงรักภักดี” แต่ทั้งสองคนก็ทำได้แค่นั้นเอง โดยคิดว่าเขาทั้ง 2 คือผู้กำหนดเกมส์
ที่จะมาจบในปลายทางเหมือนกันคือ เปลี่ยนการปกครองในที่สุด ที่พวกเขาพยายามทำกันมานับสิบปี แต่การเมืองไทยมันลึกซึ้งยิ่งกว่า 3 ก๊ก สนุกกว่าตำราพิชัยสงครามมากมายนัก ขอบอก
“ เดินหมากรุกยังต้องคิด หมากชีวิตไม่คิดได้อย่างไร “
ดร.เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา
8 กุมภาพันธ์ 2562