พระราชพงศาวดารฯ ฉบับสมเด็จพระพนรัตน์ กล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อคราวที่หลวงสรศักดิ์ ลุแก่โทษชกปากฟอลคอนจนฟันหักถึง ๒ ซี่ เนื่องจากสาเหตุเพราะฟอลคอนหมิ่นน้ำใจชาวพุทธอยู่หลายครั้งโดยเฉพาะในครั้งนี้ที่ถึงขนาดสึกพระมาสร้างป้อมว่า “ฝ่ายหลวงสรศักดิ์ ครั้นเห็นเจ้าพระยาวิชาเยนทร์สึกเอาภิกษุสามเณรออกมากระทำราชการเป็นอันมาก ให้ร้อนในพระพุทธศาสนาดังนั้น ก็เอาเหตุนั้นขึ้นกราบทูลพระกรุณา สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัสทรงทราบเหตุดังนั้น ก็มิได้เอาโทษแก่เจ้าพระยาวิชาเยนทร์ และมิได้ตรัสเป็นประการใด และหลวงสรศักดิ์จึงคิดว่าอ้ายฝรั่งคนนี้มันโปรดปรานยิ่งนัก จะกระทำผิดสักเท่าใดๆ ทรงพระกรุณามิได้เอาโทษ และกูจะทำโทษมันเองสักครั้งหนึ่ง จึงเข้าไปคอยเจ้าพระยาวิชาเยนทร์อยู่ที่เคยนั่งว่าราชการในพระราชวังนั้น ครั้นเช้าเจ้าพระยาสมุหนายกฝรั่งเข้าไปในพระราชวัง แล้วก็นั่งว่าราชการในที่นั้น และหลวงสรศักดิ์เห็นได้ทีก็เข้าชกเอาปากเจ้าพระยาวิชาเยนทร์ฟันหักสองซี่ แล้วก็หนีออกไปยังบ้าน และลงเรือเร็วรีบล่องลงไป”
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ สมเด็จพระนารายณ์ ทรงพระพิโรธหลวงสรศักดิ์มาก แต่ “เจ้าแม่วัดดุสิต” ผู้เป็นพระนมของสมเด็จพระนารายณ์ได้ช่วยกราบทูลขอพระราชทานอภัยโทษแก่ หลวงสรศักดิ์ ความครั้งนี้จึงสิ้นสุดลงด้วยสมเด็จพระนารายณ์ทรงต่อว่าหลวงสรศักดิ์ เท่านั้น แต่ก็มิได้ลงโทษอันใด
cr:โบราณนานมา
สำนักข่าววิหคนิวส์