มีคนเคยพูดกับผมเมื่อปี 2551 ว่า การหลบหนีออกนอกประเทศของผู้นำที่กระทำผิด หลายคน อย่างจอมพล ป. พิบูลณ์สงคราม ศ.ดร.ปรีดี พนมยงค์ (กบฎยึดวังหลวง) จึงควรปล่อยให้คนที่จูบแผ่นดินในเวลานั้น ออกนอกประเทศไทย หวังว่าเขาจะยุติบทบาททางการเมือง เหมือนผู้นำคนอื่นๆ
ต่อมาไม่นาน ก็เกิดเหตุเมษาจราจลปี 2552 และเผากรุงเทพฯในปี 2553 เขาก็ประกาศ พูดแบบตรงๆว่า Liveสด ตอนหนึ่งว่า “เขาจะไม่ตายเหมือนปรีดี” ซึ่งปรีดีตายที่ฝรั่งเศส ฟุบคาโต๊ะทำงาน หลังก่อกบฎยึดวังหลวง หนีไปจีน ถูกจีนขับไล่ออกประเทศ จนไปตายที่ฝรั่งเศสด้วยโรคหัวใจ
ใครมีความคิดว่า เธอหนีไปแล้วก็จะเป็นผลดี ชนะแล้วจึง “เปิดทางให้หนี” ทำทุกอย่างหวังว่าชาติจะได้สงบ “คุณคิดผิด” และหากเธอหนีไปได้ การเมืองไทย จะเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้ มิใช่เป็นการต่อสู้เชิงการเมืองปกติ จะพัฒนาเป็นสงครามก่อการร้าย มิต่างจาก ซีเรีย อิรัก อาฟกานิสถาน พม่า ในปัจจุบัน
การก่อวินาศกรรมใน รพ.พระมงกุฎ เหตุระเบิด ปล้นรถ ทั้งพระนคร และภาคใต้ ที่สอดประสานกับการตอบโต้ง เชิงการเมือง คงชี้ชัดว่า มันพัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว ถ้าเธอหนีสำเร็จ แน่นอนสถานการณ์จะรุนแรงขึ้นตามลำดับ
ความเงียบในระหว่างเธอหนี คือสัญญาณอันตรายที่ชัดว่า เป็นกลุ่มขบวนการเดียวกัน ที่เขาสั่งให้นิ่ง เมื่อตัวประกันถึงที่หมาย หรือ จนกระดาน เมื่อนั้นเหล่าคนชั่วก็จะลงมือ โดยเอาชีวิตประชาชนเป็นเครื่องต่อรอง เหมือนทำกับกรณีการปล้นรถที่สงขลา มาก่อเหตุคาร์บอมที่ปัตตานี ที่เขาจะเงียบกริบจนเกิดความชล่าใจ เพราะจนท.กำหนดเข้มงวด 1-15 ส.ค. เขาลงมิอทันทีในวันที่ 16 ส.ค. คล้ายคลึงกรณีการก่อเหตุระเบิดที่ราชประสงค์ และหัวหิน จึงควรรีบรุกระดับแกนนำอย่าตั้งรับ มึนงง รอดู กับสถานการณ์เช่นนี้เด็ดขาด รอเขากำหนดสถานการณ์อีกชีวิตประชาชนจะอันตราย
” พ่อสอนว่าให้ทำตนเป็นคนดี ต่อต้านกีดกันคนไม่ดีทุกเรื่อง ไม่ให้มายุ่งกับชาติบ้านเมือง ชาติไทยจะได้รุ่งเรืองดั่งพ่อตั้งใจ “
เทอดศักดิ์ เจียมกิจวัฒนา
28 สิงหาคม 2560