พี่น้องมวลชนที่รักและเคารพครับ
ผมพยายามมาตลอดสองปี ที่จะตกเทรนด์โควิด-19 ให้ได้ ไม่อยากทันสมัยกับใครเขา แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่ต้องทันสมัยกับเขาด้วย ผลการตรวจพีซีอาร์เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2564 ออกมาชัดแจ้งว่า “positive” แสดงว่าคุณโคโรน่าไวรัสได้อพยพเข้ามาอยู่ตัวผมแล้วจริง ๆ
ไหน ๆ ถูกรางวัลใหญ่แล้ว ผมก็อยากให้ประสบการณ์ช่วงนี้เป็นประโยชน์ต่อพี่น้องมวลชนให้มากที่สุด วันนี้จะเริ่มเขียนบันทึกโควิดฯ: เมื่อโคโรน่าฯ มาอยู่ด้วย ให้ท่านอ่านกันเล่นเป็นตอนแรก และกะจะทยอยเขียนไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะหายสนิท (หวังว่า)
ผมเริ่มมีอาการไข้เหมือนกับหวัดมาตั้งแต่วันจันทร์ที่ 27 ธ.ค. 64 ตัวร้อน แต่บางทีสลับกันไปแบบที่โบราณเรียกว่าสะบัดร้อนสะบัดหนาว ขนลุกบ่อย ๆ กลางคืนเริ่มนอนไม่ค่อยหลับ ทั้งที่ปกติผมเป็นคนหลับง่ายและหลับลึก คราวนี้ตื่นทุก ๆ 1-2 ชั่วโมง ตื่นมาก็เข้าห้องน้ำ เข้าครัวดื่มน้ำ จิบน้ำมะนาวสดผสมน้ำขิงสด ที่กินเป็นประจำเพื่อเพิ่มภูมิอยู่แล้ว แล้วนอนต่อ แต่ไม่นานก็ตื่นอีก เป็นแบบนี้ตลอดสองคืน จนรู้สึกเพลียและเริ่มโทรม ผมชักไม่สบายใจ โรคแพ้อากาศที่เป็นโรคประจำตัวมันก็ไม่เคยแผลงฤทธิ์แบบนี้ ใจเริ่มนึกถึงโควิด-19 แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่า เราก็ใส่หน้ากากไม่เคยเว้น ล้างมือเกือบตลอดเวลา วันหนึ่งน่าจะไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง คงไม่โชคดีขนาดนั้นหรอก (น่า)
แต่เข้าวันที่ 3 คือ 30 ธ.ค. 64 ผมรู้สึกแล้วว่าไข้คราวนี้มันแรงผิดปกติ ตัวร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ไอจนปวดหัว เพราะในคอมีอะไรมาออเต็มไปหมด ที่สำคัญคือเบื่ออาหาร ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยเป็นเลย ใจนึกอยากกินแต่ผลไม้ นึกถึงเนื้อต่าง ๆ ที่เคยชอบกินมาก ก็กลับรู้สึกคลื่นไส้ไม่อยากคิดต่อเลย ถึงจมูกผมยังได้กลิ่นและลิ้นรู้รสดี ผมก็ตัดสินใจไปหาหมอเสียให้รู้แจ้งเห็นจริง ผมใช้เวลาไม่นานในการพบหมอ ก็เริ่มรู้แล้วว่าท่าจะโชคดีเสียแล้วเรา เพราะหมอขอให้ย้ายไปนั่งอีกห้องหนึ่ง (เหมือนเริ่มกระบวนการแยกตัว หรือ isolation) และหมอยืนคุยห่างไป 2 เมตร (ฮา) แต่หมอก็ยังไม่สรุปอะไร ให้ตรวจพีซีอาร์แล้วแวะซื้อยา Amoxil กลับบ้าน คอยผลตรวจภายใน 12-24 ชั่วโมงแล้วค่อยว่ากันต่อไป พอรุ่งเช้าส่งท้ายปีเก่า ก็รู้ผลรางวัลใหญ่อย่างที่ว่า ผมก็รีบประสานงานผ่าน link ของทางการที่นี่ ให้รู้ว่าเรามีที่ทางของเราในการแยกตัว และยืนยันข้อมูลติดต่อกันให้ไม่ขาดการประสานงาน แล้วก็โทรหาพรรคพวกที่เพิ่งเจอกันในระยะ 7 วันที่ผ่านมา ว่าโชคดีแล้วนะ ขอให้ไปตรวจพีซีอาร์โดยด่วน และขอโทษที่มาสร้างปัญหาให้กลุ้มใจเปล่า ๆ ปลี้ ๆ
จากเรื่องด่วนเหล่านั้น ผมรีบเรียนให้ท่านนายกทักษิณทราบ เพื่อให้ท่านมีข้อมูลขั้นต้นไว้ก่อน เพราะใครจะไปรู้ว่าต่อไปจะดีขึ้นหรือเลวลงอย่างไร ท่านนายกทักษิณเดี๋ยวนี้เหมือนเป็น ดร. ทางแพทย์ ท่านศึกษาเรื่องโควิดฯ อย่างละเอียดละออและจากหลายแหล่งหลายมุม ท่านถามอาการผมละเอียดกว่าหมอ สุดท้ายก็กำชับว่า
- ฝืนกินอาหารให้ได้ จะได้มีภูมิ
- ออกกำลังกายแบบเบา ๆ อย่าให้ขาด
- พักผ่อนอยู่บ้าน ไม่ต้องไปไหน
- พักผ่อนมาก ๆ อย่าทุกข์อย่าเครียด
- ให้กินยาจีนที่ท่านแนะนำมา วันละ 12 เม็ด (ท่านบอกว่า กินยานี้ 5 วันโรคหายเกลี้ยง)
ผมเองดื่มน้ำวิตามินซีอยู่แล้วทุกเช้า บวกกับน้ำขิงสด + น้ำมะนาวสด + น้ำผึ้ง ของเหล่านี้ก็กินต่อไปตามปกติ มาถึงวันนี้รู้สึกสบายขึ้นมากแล้วครับ อ่านข้อความให้กำลังใจจากหลายท่านแล้วชื่นใจจัง เท่ากับให้ยาใจมาอีกขนานหนึ่ง ผมจะหายเป็นปกติครับ ท่านอย่าห่วง เรายังมีอะไรต้องทำอีกมากเพื่อมวลชนและบ้านเมือง ขอเวลาค่อย ๆ ฟื้นสังขารนิดหน่อยเท่านั้นเอง (ฮา)
พรุ่งนี้จะรายงานต่อครับ
ด้วยรักจากแดนไกล
จักรภพ เพ็ญแข.