นุ้ยได้ยินคำนี้แล้วน้ำตาไหลพราออกมาเองเลยค่ะ เพราะนี่ไม่ใช่คำพูดที่ออกมาจากปากคนไทย แต่กลับเป็นคำพูดของพี่แซค ซึ่งเป็นชาวต่างชาติที่ไม่เคยเห็น
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร มาก่อน และนี่คืออีกมุมมองของชาวต่างชาติที่ไม่เคยได้สัมผัสถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ เหมือนกับนุ้ยที่เป็นคนไทยคนนึง เป็นเด็กต่างจังหวัด เป็นเด็กที่เคยได้รับโครงการหลวงและมูลนิธิต่างๆ ของพระองค์มาก่อน
ตั้งแต่วันที่ 13 ตุลาคม 2559 ที่ผ่านมา พี่แซคได้เริ่มศึกษาพระราชประวัติของพระองค์ ตั้งแต่ครั้งที่เป็นยุวกษัตริย์ มาจนถึงช่วงเวลาที่ UN ได้ทูลเกล้าฯ ถวายรางวัล “ความสำเร็จสูงสุด ด้านการพัฒนามนุษย์” แด่พระองค์ ถ้าจะให้แปลเป็นภาษาที่คนไทยรู้กันทุกคน ( อึ้ง หรือ น่าทึ่ง ) พี่แซคเค้าก็อึ้งและน่าทึ่งกับสิ่งที่พระองค์ได้ประกอบ พระราชกรณียกิจ จะมี กษัตริย์ซักกี่พระองค์ในโลกนี้ ที่ยอมข้ามป่าฝ่าดง ลุยน้ำลุยโคลนไปช่วยเหลือชาวบ้านหรือประชาขชนของพระองค์ โดยที่ไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ
และวันหนึ่งพี่แซคกับนุ้ยนั่งรถผ่านพระราชวังจิตรลดา “บ้านของพ่อ” พี่แซคอยู่เฉยๆก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่เสียใจที่พระองค์เสด็จสวรรคต…แต่ เสียใจที่ “ประเทศไทย” ไม่มีพระองค์แล้ว”พระองค์ทรงงานมาหนักและนานเหลือเกิน ถึงเวลาแล้วที่พระองค์จะได้พัก แต่ที่น่าเป็นห่วงคือคนไทย ที่ต่อจากนี้จะมีใครมาประคบประหงมดูแล…ถ้าคุณได้ยินแบบนี้จะน้ำตาไหลแบบนุ้ยหรือไม่?
Cr. FB SONONUI
( ขออนุญานท่านเจ้าของภาพทุกใบมา ณ โอกาศนี้ด้วยค่ะ )
ภูวนาถ เสาสีอ่อน
สำนักข่าววิหคนิวส์