พิภพ ธงชัย แกนนำพธม.กล่าวว่า
เรื่องราวของคัตเตอร์
ตัวแทนเด็กหมู่บ้านเด็ก
สายๆ ของวันหนึ่ง. ครูใหญ่ได้รับโทรศัพท์จากผู้อำนวยการศูนย์ช่วยเหลือเด็ก กระทรวงศึกษาธิการ ว่าได้รับโทรศัพท์จากแม่เด็ก มีใจความว่า “ ชีวิตเธอลำบากด้วยอาการป่วยเรื้อรัง พ่อเด็กได้เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ราว 4 เดือน เธอทำงานไม่ได้ ญาติพี่น้องทั้งฝ่ายเธอและฝ่ายสามีต่างก็ไม่อยากเลี้ยงดูเธอและลูกสาววัย 8 ปี”
“ลูกกำลังเรียน. เธอก็ต้องรักษาตัว ต่างก็ใช้เงินทั้งสิ้น แต่ใครล่ะจะช่วยเหลือเธอและลูกสาว เธอเปิดวิทยุและได้พบการประกาศของกระทรวงศึกษาธิการ ซึ่งรัฐมนตรีชื่อ นส.กัญจนา ศิลปอาชา มีโครงการช่วยเหลือครอบครัวและเด็ก เธอจึงโทรศัพท์ไปแจ้งความประสงค์”
ผู้อำนวยการศูนย์ช่วยเหลือฯ จึงเดินทางมาสอบถามและสำรวจข้อมูล. เห็นว่าเป็นความจริงจึงแจ้งให้รัฐมนตรีทราบ
รัฐมนตรีจึงมีคำสั่งให้ปรึกษา ผอ.โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก เนื่องจากในช่วงเวลานั้นทางหมู่บ้านเด็กกำลังขับเคลื่อนเรื่องกฏกระทรวงโฮมสคูล(Home School) และได้เข้าพบรัฐมนตรีบ่อยครั้ง แม้แต่การจัดเวทีอภิปราย “ การจัดการศึกษารูปแบบโฮมสคูลหรือบ้านเรียน “ ท่านอาจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี “ แสดงปาฐกถานำ”
เวทีอภิปรายจะมีพ่อแม่ผู้จัดการศึกษา ดิฉันประธานเครือข่ายการศึกษาทางเลือก ส่วนตัวรัฐมนตรีเด้วยความไม่เจ้ายศเจ้าอย่างและอ่อนน้อมถ่อมตน จึงทำให้พวกเราศรัทธา
หลังจากรับเรื่องแล้ว ดิฉันและนักสังคมหมู่บ้านเด็กจึงเดินทางโดยรถยนต์ของโรงเรียนไปจังหวัดขอนแก่น ในวันรุ่งขึ้น
ภาพที่เห็นคือเด็กน้อยคลอเคลียอยู่กับแม่ซึ่งหน้าตาอิดโรยด้วยพิษของเชื้อโรค. ญาติของเธอสอบถามเพื่อรู้จักเราและเสนอให้เรารีบเอาแม่และเด็กไปให้พ้นจากบ้าน ซึ่งแม่เด็กบอกว่าเธอซื้อมาจากญาติคนนี้แหละ
ความใจร้ายของคนหนอ ไล่เจ้าของบ้านออกจากบ้านเพียงเพื่อไม่อยากรับภาระ
หลังจากเด็กจบปริญญาตรีแล้วไปทวงถามสิทธิในฐานะเจ้าของบ้านหลังนี้. ได้รับคำตอบว่าไม่รู้เรื่อง ดิฉันจึงบอกกับเด็กว่า หาทางหางานที่มั่นคงแล้ว สร้างฐานะใหม่ก็ได้ไม่ต้องเสียดาย
คัตเตอร์เข้าเรียนหมู่บ้านเด็กทันที เธอเรียนเก่ง เมื่อถึงปลายปีการศึกษาทุกปีเราจะพาคัตเตอร์และเพื่อนไปบวชชี บวชสามเณร ภาคฤดูร้อน.
สามปีถัดมา คัตเตอร์และเพื่อน 2-3 คนขอย้ายไปอยู่กับโครงการแม่ชี ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านเด็ก
และแล้ววันหนึ่งดิฉันได้เดินไปซื้อของที่ศูนย์การค้าในจังหวัดกาญจนบุรี ของคน
เมืองกาญจน์เป็นเจ้าของ. ซึ่งจะเป็นนิสัยของดิฉันที่ชอบสนับสนุนคนท้องถิ่น
มีเด็กสาวเข้ามากอดและขอคุยด้วย หน้าตาสดใส เมื่อเธอแนะนำตัวจึงรู้ว่าเป็นคัตเตอร์ ขออนุญาตเรียนต่อและให้หมู่บ้านเด็กส่งได้ไหม
จากภูมิหลังที่แม่แอ๊วรู้จักคัตเตอร์ จึงรับปากทันที. คัตเตอร์เรียน ม.1 ที่ รร.เทพศิรินทร์วิทยาเขตลาดหญ้า จนจบม.6 และดิฉันกับนักสังคมหมู่บ้านเด็กจึงพาไปสมัครเรียนที่โรงเรียนพณิชยการ ถนนราชวิถี และเมื่อจบ ปวช.แล้วจึงสมัครเรียนต่อที่สถาบันราชมงคล ใกล้กับวัดเบญจมบพิตร
คัตเตอร์ผลการเรียนดีมาก. ในระหว่างเรียนไปสมัครเรียนโมเดลลิ่ง และสมัครสอบเข้าเป็นทหารยศนายสิบ แผนกธุรการอยู่ที่ มทบ.11 ทำงานได้ 2-3 ปี
คัตเตอร์ปรึกษาอยากเรียนต่อ MBA ซึ่งมีทางเลือกมากขึ้น จะได้เป็นนายทหารยศนายร้อยก็ได้ เป็นนักธุรกิจก็ได้ บัดนี้เธอส่งรูปมาให้ว่าจบปริญญาโทแล้ว ชื่นชมเจ้านะ
ชีวิตทุกคนควรมีทางเลือกใช่ไหม
รัชนี ธงไชย
ครูใหญ่หมู่บ้านเด็ก มูลนิธิเด็ก
2 มิถุนายน 2564
คำขอบคุณที่ตามมา
หนูขอบคุณแม่ มากๆ เลยนะคะ ที่เมตตาหนู ส่งหนูเรียน จนถึง ป.โท จนหนูได้มีงานที่มั่นคง สามารถเลี้ยงตัวเองได้ แม่เมตตาทั้งแม่หนู และหนู พระคุณของแม่ คัดเตอร์จะไม่วันลืมเลยค่ะ 🙏🏻